Rages From the Heart: The Solitary Minstrel...

Thursday, August 31, 2006

The Solitary Minstrel...

All alone... Alone in the world...

I woke up, it was already 5:30, and I'm late for school... I noticed, the room was empty... It was very quiet, the silence was very deafening... Bumaba na ako ng hagdanan upang kumain na at maligo... Naghanap ako ng mga tao, ngunit wala talaga... Nakakatakot... Nakakakaba... Ako lang talaga mag isa... Umalis na ako ng bahay at dumerecho na sa eskwela...

I came to school, nakakapanibago... Walang tao sa paligid ko... Bakit kaya? Hindi ko maintindihan... Walang mga estudyante sa corridor, walang staff na nakakalat sa campus... Wala... Nakakatakot... Nakakakaba... ako lang talaga mag isa... Dumerecho ako ng com lab, sa 6th floor... Walang tao sa elevator, kundi ang nag kukuntrol doon, ng makarating ako... Sa wakas nakakita din ako ng kasama... Nandoon ang mga kaklase ko, nakaupo, naghihintay... Napangiti ako dahil sa wakas ay nakarinig ako ng ingay sa paligid... Pero, ewan ko kung anong humila sa akin... Tila may isang pwersa ang humila sa akin papalayo sa kanila... The next thing I knew, nakaupo na ako sa hagdanan patungong 7th floor, kung saan wala talagang katao-tao... Umupo ako... Tumunganga sa kawalan, sinusundan ang pagdaloy ng hangin... Hindi ko maintindihan ang sarili ko... Bakit ba ako nagkakaganito?

Mga limang minuto akong walang kibo, hindi talaga nagsasalita... Bigla akong may narinig na boses mula sa aking kaklase... "Guys, nakita niyo ba si Chabs? Bakit wala dito?.. CHAAAABBSS!!" Ngunit hindi ko lang ito pinansin... Ewan... Ayoko talagang gumalaw... Wala akong lakas, gusto ko lang mapag isa... Matapos ang ilang segundo, narinig ko ang mga hakbang niya, papalapit sa aking "tinataguan", "Sabi na eh, nandito ka lang... Bakit? Ano problema?"... Sinamahan lang niya ako, nagusap ng heart to heart... Gumaan panandalian ang pakiramdam ko... Ang saya... Pero, pagkatapos ng aming paguusap, bigla rin siyang tumahimik... Tila may iniisip, doon ko naramdaman, hindi pala ako nag iisa... May karamay ako sa problema...

Buong araw, hindi talaga ako nagsasalita... Ewan ko ba kung anong problema sa akin... Natapos na ang school ours... Nagcommute ako mag isa... Tapos, lahat pa ng nadadaanan ko puro magkasintahan, tila nang aasar nanaman ang tadhana... Nakakasawa na talaga... Ayoko na ng mag isa...

Dumaan muna ako ng SM para maglibot, at para na rin mapawi ang init ng panahon na dumikit sa aking katawan... Mas marami pa akong nakitang magkasintahan sa nasabing mall, kaya't lalo kong naramdaman na ako talaga'y nag iisa... Nag iisa sa mundo... Hindi na kinaya ng damdamin ko... Dalian akong tumungo sa gate at lumabas na... Uuwi na sana ako ng bigla kong nakita ang napakagandang paglubog ng araw... Tumigil ako, hinayaan ko lang ang mga tao na daanan ako, tumayo ako at tinignan ang nagpapaalam na araw, kinuhanan ko pa nga ito ng letrato bilang ala-ala... Habang tinititigan ko ang araw, nag iba bigla ang paligid, tila isang computerized hologram ang lumitaw... Ang parking lot na nakikita ko ay naging malawak na dalampasigan... Ang dalampasigan na pinangarap kong mapuntahan muli... Doon sa dalampasigan, may nakita akong dalawang tao, nakaupo katabi ng umaalon na dagat... Magkahawak ang kamay at hinihintay ang paglubog ng araw... Tumulo na lamang ang luha ko... Pumikit ako panandalian... Pag dilat ko, nawala na ang dalampasigan, bumalik na ang parking lot, ang araw ay hindi na rin tanaw, maliban na lang sa naiwan nitong sinag... Napansin ko rin na pinagtitinginan na ako ng mga taong dumadaan... Ngumiti lang ako, nagpunas ng luha at dumerecho na sa aking patutunguhan...

Hindi maalis sa isipan ko ang nangyaring yaon, pagbabalik tanaw, parang totoo... Hindi ako makapaniwala... Habang naglalakad ako, biglang may nangyaring kakaiba... Tila naamoy ko ang kanyang pabango, binabalot ako at parang may nagbubuhat sa akin... Ang gaan ng pakiramdam ko noon... Lumilipad ako... Hindi ko na lang namalayan, nasa bahay na ako... Ganun lang kabilis... Tila wala ang utak ko sa mundo... Tila naiwan ito sa dalampasigan... Sa aming sariling paraiso... Pumasok na ako ng silid ko, humiga muna at nagpakasenti... Nagulat ako ng biglang tumunog ang cellphone ko, perstaym na may mag text sa akin sa araw na yaon, pag tingin ko... Pangalan niya ang nakita ko... @-)

"E Secc Oui... Maraming salamat po sa lahat... Salamat talaga..."

Nagulat ako, biglaan... Pero ang saya talaga... Sobra... Wala nang pangamba, wala nang kaba, ngayon ko naramdaman, na hindi pala talaga ako nag iisa...

_____________________________________

Mga kabloggers, nagbalik na pala ang isang blogger na naghiatus din ng matagal na panahon... Dating si iamthebestpolicy... Bisitahin natin siya at muli natin siyang I-welcome sa blogosphere! http://aincuo.blogspot.com/

posted by icarus_05 @ 3:35 AM Comments: 8

The Music they shared

The Author

Pseudonym: Icarus05
Birthday: April 25, 1990
Address: Novaliches, Quezon City
Province: Infanta, Quezon
School: University of the East
Course: Computer Science

Sports: Bowling, Volleyball

Hobbies: Bowling, Playing Guitar, Writing Stories, Writing Songs, Chatting, Blog hopping, Stargazing, Flyff-ing, Playing Ragnarok

About me: Single and Waiting! ;) A night person, very passionate and dedicated to everything I do, A lover trying to find himself and his true place here in the world...

Lost in this cold place, Never knowing where to go, I need you, I need someone, I need anyone

Posts